Το σύνθημα ΨΩΜΙ , ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που πλημμύριζε τους δρόμους της Αθήνας και διαχεόταν μέσα από τη ραδιοφωνική συχνότητα των φοιτητών, είναι επίκαιρο σήμερα όσο ποτέ. Ο αγώνας των νέων εκείνα τα χρόνια για μια δίκαιη κοινωνία αποτελεί σύμβολο και οδηγό σήμερα για κάθε άνθρωπο που νιώθει ότι το δικαίωμα στην εργασία, στη υγεία, στην παιδεία, το να έχει κάθε παιδί ‘ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο», «το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου», «το χαμόγελο της μάνας», όπως λέει ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, δεν είναι πολυτέλειες, αλλά αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα. Στο χέρι μας είναι να μην ξεχάσουμε, να μην παραμείνουμε σιωπηλοί, ανύπαρκτοι. Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια δεν χαρίζονται, κατακτιούνται.
52 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο ξαναζεί. Όλοι οι αγώνες για ελευθερία και δικαιοσύνη ξαναζούν. Ζητούνται άνθρωποι να ξαναχτίσουν τον κόσμο.
Επιμέλεια υλικού: Μαρία Δρούλου (Θεολόγος)
